De cursus geeft een overzicht van de hoofdmomenten in de geschiedenis van het concept metafysica in de klassieke wijsbegeerte. Er wordt aan de hand van bronteksten dieper ingegaan op de definities van metafysica bij Aristoteles, Thomas van Aquino, Descartes, Wolff, Kant, en Hegel (occasioneel uit te breiden met Spinoza, Leibniz, Hume, Fichte). Daarna staan de belangrijkste kritieken op de klassieke metafysica centraal uit de 19de en 20ste eeuw centraal, waarbij voornamelijk aandacht wordt besteed aan het thema van het zgn 'einde van de metafysica'. Er wordt ook dieper ingegaan (zowel in de colleges als via een paper) op minstens één van de gedaanten van het hedendaagse (post)metafysische denken, bijvoorbeeld Heidegger (maar kunnen ook aan bod komen: Nietzsche, Bergson, Husserl, Collingwood, Derrida, Deleuze). Op die wijze thematiseert de cursus de zin, de mogelijkheden en de grenzen van het metafysische denken.
