Hoofd van het lab

Prof. Floris Wuyts, PhD

In 1981 startte ik de opleiding fysica en ik studeerde af met grote onderscheiding in 1985. In 1991, behaalde ik een doctoraat in de fysica over de elasticiteit van bloedvaten. Sinds 1994 werk ik bij het departement Otorinolaryngologie (ORL), eerst in het Universitair ziekenhuis Antwerpen (UZA) en sinds kort in het Europees Instituut voor ORL-HNS departement van het St. Augustinus ziekenhuis in Antwerpen. Ik werd professor met vaste aanstelling aan de Universiteit van Antwerpen in 2002 en werd hoogleraar in 2013. Ik leid het Lab for Equilibrium Investigations and Aerospace (LEIA) en was supervisor voor reeds 19 PhD’s, met momenteel 3 lopende PhD’s.

Ik doceer medische fysica, fysica, en biostatistiek, alsook een selectie aan lessen in neurowetenschappen en cardiologie. Ik heb voor een periode van 10 jaar deelgenomen aan de cursus Audiological Medicine aan de University College in Londen (UCL). Sinds 2011 doceer ik jaarlijks de master cursus Space Physiology and Health aan het King’s College in Londen (KCL). Gedurende enkele jaren nam ik als expert deel in een Task Force van de Vlaamse overheid voor ruimtevaart onderzoek.

Samen met mijn team voerden we begin jaren 2000 een studie uit voor NASA om farmacologische tegenmaatregelen tegen space motion sickness te onderzoeken. In 2004 ontving ik een eerste beurs van het European Space Agency (ESA) om het effect van medicatie op verschillende delen van het vestibulair systeem te onderzoeken. Sinds 2007 voeren mijn team en ik een studie uit naar het effect van langdurige ruimtemissies op het vestibulair systeem en het autonoom zenuwstelsel in kosmonauten voor het SPIN project. Anno 2021 zijn 71% (n=45) van alle kosmonauten die een langdurige missie hebben doorgebracht op het ISS getest in Sterrenstad nabij Moskou voor het SPIN project. Dit is het grootste aantal langdurige ruimtevaarders getest voor een studie door een Europese wetenschapper. Wij waren een van de eersten om de link te leggen tussen het autonoom zenuwstelsel en het vestibulair systeem in mensen (Hallgren et al, Scientific Reports, 2015). Ik ben ook de leidende onderzoeker voor de eerste prospectieve studie om na te gaan hoe het brein verandert in astronauten en kosmonauten door middel van MRI methodes. Dit project, onder de noemer BRAIN-DTI, werd in 2009 geschreven voor ESA en is momenteel lopende. Ik ben laatste auteur voor de eerste publicatie rond de impact van langdurige ruimtemissies op het effect van de hersenen bestudeerd met MRI (Demertzi et al, 2016), alsook voor een publicatie rond dit thema in The New England Journal of Medicine (IF=71), (Van Ombergen et al, NEJM, 2018), het tijdschrift met de hoogste rank in medische wetenschappen en tevens ook met de tweede hoogste rank in de wetenschappelijk algemeen. Ik ben auteur van 237 publicaties, ik heb een Hirsch Index van 38 volgens Web of Knowledge, 11509 citaties volgens Google scholar, een H-index van 59, en mijn meest geciteerde publicatie telt 658 citaties.

Ik kreeg de eer om de 6e Eugen Reinarts Keynote Lecture voor het Aerospace Medical Association Congress in Las Vegas te geven in mei 2019 voor een publiek van 1600 luisteraars. Het topic was ‘de impact van micro- en hypergraviteit op de menselijke hersenen bestudeerd met geavanceerde MRI methoden’. In januari 2020, werd ik uitgenodigd voor een keynote lezing aan NASA’s Human Research Congress in Galveston met het topic neuroplasticiteit bij astronauten.

 Ik ben één van de 6 leden van de expert groep rond de hersenen en spaceflight-associated neuro-ocular syndrome opgesteld door NASA en ESA om verdere te stappen te bespreken binnen dit onderzoeksdomein. In 2019 ontving ik de eerste prijs van Vertigo Academy International in Minsk voor de bijdrage tot onderzoek over de vestibulaire cortex en visueel geïnduceerde duizeligheid (VID). In 2019 was ik co-auteur van de beste wetenschappelijke publicatie voor de European Society for Radiology conferentie in Parijs.


Contact