Over het Centrum voor Sociaal Beleid Herman Deleeck (CSB)

Het Centrum voor Sociaal Beleid werd begin jaren zeventig opgericht door Prof. Em. Herman Deleeck als een onderzoekseenheid van beperkte omvang en met een specifieke focus. De aandacht ging hoofdzakelijk naar ‘sociale ongelijkheid en sociale zekerheid’[i] en dit vooral in nationale context. Sindsdien (en in het bijzonder tijdens de afgelopen tien jaar) heeft het Centrum voor Sociaal Beleid een stelselmatige uitbreiding gekend.

Vandaag telt het Centrum voor Sociaal beleid circa 32 voltijdse medewerkers. De meeste onder hen zijn jonge onderzoekers die werkzaam zijn in ten minste één van de 10 inhoudelijke of 3 methodologische domeinen waarrond de onderzoeksactiviteiten van het Centrum geclusterd zijn. Elk van deze domeinen valt onder de verantwoordelijkheid van een zogenaamde ‘projectleider’. Deze senior onderzoekers zorgen binnen (de) hun toegewezen domein(en) voor het aantrekken van onderzoeksprojecten, voor de coördinatie van het lopende onderzoek en voor de aansturing van de onderzoekers die binnen hun domein werkzaam zijn.
Reeds van bij het ontstaan bestudeert het CSB de sociale ongelijkheid en het verdelingsvraagstuk in de welvaartsstaat. Initieel ging de aandacht daarbij vooral naar de herverdelende werking van de sociale zekerheid maar de inhoudelijke onderzoeksfocus is doorheen de jaren stelselmatig verruimd. Vandaag richt de aandacht zich op de werking en doelmatigheid van sociaal beleid in meer ruime zin.

Het CSB-onderzoek met betrekking tot armoede en ongelijkheid in welvaartsstaten verloopt hoofdzakelijk langs drie belangrijke dimensies. Ten eerste tracht het Centrum inzicht te verwerven in de onderliggende oorzaken en mechanismen van armoede en inkomensongelijkheid.  Ten tweede bestudeert het de ontwikkeling van sociaal beleid en de impact ervan op de architectuur van (verschillende types) welvaartsstaten. Ten derde tracht het CSB via haar onderzoek de impact van sociaal beleid op armoede en inkomensongelijkheid te begrijpen en verklaren.
Deze drie onderzoekslijnen vormen het bindmiddel voor het onderzoek dat plaatsvindt binnen de onderscheiden onderzoeksdomeinen. De afzonderlijke onderzoeksactiviteiten (i.c. projecten) worden verondersteld de inhoudelijke onderzoekslijnen te ondersteunen en niet omgekeerd. Het streven naar maximale synergie en samenwerking staat daarbij centraal.
 
[i] p. 347 in Deleeck, H. (1966), Maatschappelijke zekerheid en inkomensverdeling in België