Abstract
Stel je een drukke 19e-eeuwse kermis voor: je kijkt door een lens in een doos en voor je ogen ontvouwt zich een driedimensionale wereld. Lang voor digitale tentoonstellingen en virtuele realiteit brachten kijkdozen, kosmorama's en stereoscopen kunst en verre oorden tot leven. Deze optische media stelden een divers publiek in staat om kunst en visuele cultuur te ervaren op een immersieve en opwindende manier. Dit project onderzoekt hoe deze vergeten beeldtechnologieën hielpen om kunst toegankelijk te maken voor een breder publiek in Noordwest-Europa in de 19e eeuw. Reizende tentoonstellingen gebruikten deze media om (afbeeldingen van) schilderijen, beeldhouwwerken en architectuur op attractieve manieren te vertonen op openbare locaties en evenementen, vaak buiten musea en traditionele circuits. Door deze tentoonstellingspraktijken te onderzoeken, werpt het project licht op de manier waarop de visuele cultuur zich verspreidde binnen verschillende sociale klassen en regio's, en kunstbeleving mee vorm gaf. Dit onderzoek combineert intermediale en visuele analyse van niet eerder onderzochte bronnen met hands-on onderzoek naar immersieve optische media. Het doel is de verhalen bloot te leggen van kunstenaars, showmensen en publiek die bijdroegen aan dit fascinerende hoofdstuk in de geschiedenis van de visuele cultuur.
Onderzoeker(s)
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)