Abstract
Sinds de oudheid wordt theater beschouwd als een kunstvorm waarin de mens centraal staat, vooral in westerse culturen. Dit antropocentrische denken en handelen is de laatste jaren echter uitgedaagd door meer-dan-menselijke perspectieven die meer handelingsvermogen toeschrijven aan natuur, dieren en dode geesten. Dit onderzoek neemt een kritische houding aan tegenover de fundamentele premissen van de huidige meer-dan-menselijke tendens in de filosofie, omdat het vooral een resultaat is van één beweging in de westerse wetenschap en haar performatieve uitwerkingen. Het doet dit door zich te baseren op Japanse filosofie en Japanse traditionele theatervormen (met name nō en bunraku), die bij uitstek van meet af aan meer-dan-menselijk zijn. Dit onderzoeksproject bevindt zich op het kruispunt van traditioneel Japans theater, meer-dan-menselijke dramaturgie, Japanse filosofie en kritische analyses van Japanse en/of door Japan beïnvloede hedendaagse voorstellingen. Hoewel interdisciplinariteit zodus deel uitmaakt van het onderzoek, ligt de primaire focus op de laatste van de vier componenten, namelijk de hedendaagse voorstellingen. Het hoofddoel van het onderzoek is het ontwikkelen van een compendium van meer-dan-menselijke dramaturgische vocabulaires, dat voornamelijk steunt op niet-westerse filosofieën en Japanse theatergeschiedenissen. Analyses van Japans traditioneel theater en hedendaagse voorstellingen zullen worden gemaakt op basis van zowel theoretische lectuur als empirisch veldwerk. Aangezien veel theaterhuizen en voorstellingen gepresenteerd in België en Europa een cruciaal gebrek hebben aan diepgaande kennis van niet-westerse, niet-menselijke perspectieven, zullen de onderzoeksresultaten van dit project bijdragen tot het hertekenen van de theoretische kaart met betrekking tot niet-menselijke filosofieën, door een andere geschiedenis van meer-dan-menselijke dramaturgieën te introduceren.
Onderzoeker(s)
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)