Abstract
Een prominente tak in het domein 'Critical Plant Studies' (CPS) steunt op bevindingen uit de plantenneurobiologie en zet de intelligentie en het bewustzijnsvermogen van planten in om te pleiten voor het belang van hun morele consideratie. Deze moreel extensionistische benadering heeft echter belangrijke tekortkomingen, omdat ze lijkt te vervallen in antropocentrisme en hyperindividualisme. Andere auteurs in CPS pleiten voor een meer relationele benadering, waarbij de nadruk ligt op de relatie zelf, in plaats van op de individuele eigenschappen van de relata. Terwijl dit een stap in de goede richting is, kunnen deze benaderingen leren van inzichten uit Japanse filosofie. De non-dualistische, relationele ontologische en ethische denkkaders van Japanse filosofie stellen ons in staat om plant-mens relaties op nieuwe manieren te conceptualiseren en bieden een meer fundamentele basis voor een relationele plantenethiek. Aan de hand van een kritische comparatieve analyse van de verschillende benaderingen tot plantenethiek in CPS, en een grondige analyse van Japans milieugerelateerd gedachtegoed, wil dit onderzoek een dialoog op gang te brengen tussen Japanse filosofie en critical plant studies. Zo beoogt dit onderzoek in kaart te brengen op welke manieren Japanse filosofie een alternatief kan bieden voor een moreel extensionistische benadering van plantenethiek en een vruchtbare dialoog kan aangaan met de relationele benaderingen van plantenethiek in CPS.
Onderzoeker(s)
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)