Abstract
Hoewel klinische richtlijnen voor lage rugpijn (LRP) duidelijk zijn beschreven, hebben veel zorgverleners (artsen en kinesitherapeuten) moeite om ze consequent toe te passen. Vooral het uitvoeren van een correcte triage en het systematisch screenen van psychosociale risicofactoren (zoals angst, negatieve overtuigingen en werkstress) gebeurt vaak onvoldoende. Daardoor blijft de focus te veel liggen op lichamelijke oorzaken, terwijl de bredere bio-psychosociale context onderbelicht blijft. Dit kan leiden tot minder optimale zorg en een verhoogd risico op chronische rugpijn.
Er bestaat momenteel geen geschikt instrument om richtlijn-conform gedrag van zorgverleners te evalueren. In dit onderzoek wordt nagegaan hoe zorgverleners LRP begrijpen en benaderen: hun kennis, attitudes, overtuigingen en besluitvorming bij de inschatting en behandeling van LRP.
Onderzoeker(s)
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)