Abstract
Langdurige blootstelling aan stedelijke omgevingen heeft geleid tot de ophoping van verontreinigende stoffen op historische gebouwen. Dit onderzoek richt zich op zware metalen in deze verontreiniging, in het bijzonder lood (Pb), die bijdragen aan materiaaldegradatie en tevens milieu- en gezondheidsrisico's met zich meebrengen. De captatiemechanismen van deze metalen in verweerde oppervlakken wordt onderzocht, net als hun potentiële remobilisatie onder veranderende milieuomstandigheden. Geavanceerde analysetechnieken worden gebruikt om de chemische en morfologische eigenschappen van deze korsten te karakteriseren op de microschaal, waarbij specifieke minerale fasen worden geïdentificeerd die verantwoordelijk zijn voor de captatie van zware metalen. Deze aanpak biedt een genuanceerder inzicht in de relatie tussen verontreiniging en mineraal substraat dan traditionele bulkanalyses. Laboratoriumexperimenten, waaronder pH-afhankelijke uitloging en selectieve extractietesten, bootsen milieuomstandigheden na om de routes van de herverdeling van metalen te traceren en triggers voor het vrijkomen van verontreinigende stoffen te identificeren. Op basis hiervan wordt een model voor toekomstig gedrag van verontreinigende stoffen opgesteld, dat leidt tot strategisch advies over een mogelijke aanpak. Dit onderzoek integreert erfgoedconservatie binnen bredere kaders van ecologische veerkracht en ondersteunt globale duurzaamheidsdoelstellingen.
Onderzoeker(s)
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)