Onderzoeksgroep
De epigenetica van fysieke training: microRNA als biomerker voor training-geïnduceerde cardiovasculaire adaptatie.
Abstract
MicroRNA oefent een effect uit op de genexpresie door inhibitie van mRNA translatie in het cytoplasma. MicroRNA kunnen vrijgesteld worden in de circulatie tgv cellulaire schade of als onderdeel van intercellulaire communicatie. Ze zijn stabiel in plasma, wat hen aantrekkelijk maakt als biomerker. Fysieke training kan de genexpressie beïnvloeden door een effect op het circulerend microRNA uit te oefenen. Daarnaast vormt fysieke training een van de meest effectieve manieren om fysieke capaciteit, quality of life, morbiditeit en mortaliteit te verbeteren in patiënten met hartfalen. Echter, recent werd aangetoond dat fysieke inspanning-gerelateerde veranderingen ook tot pathologie kunnen leiden, zoals bijvoorbeeld fysieke inspanning-geïnduceerde aritmogene rechter ventrikel cardiomyopathie, een aandoening die bij atleten voorkomt. In dit project zullen we focussen op de rol van microRNA in cardiovasculaire adaptatie bij fysieke-inspanning geïnduceerde aritmogene rechter ventrikel cardiomyopathie (exercise-induced ARVC) in atleten. MicroRNA kunnen dienen als merkers voor of spelen mogelijk een mechanistische rol in de respons op training tijdens cardiale revalidatie, en ze zouden als diagnostische merker voor fysieke inspanning-geïnduceerde ARVC kunnen dienen. In beide aandoeningen kunnen microRNA inzichten bieden in de mechanismen van fysieke inspanning-geïnduceerde remodeling onder de fysiologische belasting van training.Onderzoeker(s)
- Promotor: Heidbuchel Hein
- Co-promotor: Van Craenenbroeck Emeline
- Mandaathouder: Witvrouwen Isabel
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)
- Onderzoeksproject
De epigenetica van fysieke training: microRNA als biomerker voor training-geïnduceerde cardiovasculaire adaptatie
Abstract
MicroRNA oefent een effect uit op de genexpresie door inhibitie van mRNA translatie in het cytoplasma. MicroRNA kunnen vrijgesteld worden in de circulatie tgv cellulaire schade of als onderdeel van intercellulaire communicatie. Ze zijn stabiel in plasma, wat hen aantrekkelijk maakt als biomerker. Fysieke training kan de genexpressie beïnvloeden door een effect op het circulerend microRNA uit te oefenen. Daarnaast vormt fysieke training een van de meest effectieve manieren om fysieke capaciteit, quality of life, morbiditeit en mortaliteit te verbeteren in patiënten met hartfalen. Echter, recent werd aangetoond dat fysieke inspanning-gerelateerde veranderingen ook tot pathologie kunnen leiden, zoals bijvoorbeeld fysieke inspanning-geïnduceerde aritmogene rechter ventrikel cardiomyopathie, een aandoening die bij atleten voorkomt. In dit project zullen we focussen op de rol van microRNA in cardiovasculaire adaptatie bij fysieke-inspanning geïnduceerde aritmogene rechter ventrikel cardiomyopathie (exercise-induced ARVC) in atleten. MicroRNA kunnen dienen als merkers voor of spelen mogelijk een mechanistische rol in de respons op training tijdens cardiale revalidatie, en ze zouden als diagnostische merker voor fysieke inspanning-geïnduceerde ARVC kunnen dienen. In beide aandoeningen kunnen microRNA inzichten bieden in de mechanismen van fysieke inspanning-geïnduceerde remodeling onder de fysiologische belasting van training.Onderzoeker(s)
- Promotor: Heidbuchel Hein
- Co-promotor: Van Craenenbroeck Emeline
- Mandaathouder: Witvrouwen Isabel
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)
- Onderzoeksproject
Respons op fysieke training in hartfalen: microRNAs als instrument voor onderliggende mechanismen, implementatie van een gepersonaliseerde behandeling en nieuwe therapeutische opties.
Abstract
Door de vergrijzing van de bevolking en verbeterde cardiovasculaire therapie, zal hartfalen tot een echte epidemie uitgroeien in de 21ste eeuw. Fysieke training is een efficiënte therapie om de symptomen, de levenskwaliteit en levensduur van patiënten met hartfalen te verbeteren. Er is echter een zeer grote variatie in de respons op fysieke training, waardoor sommige patiënten bij het gebruik van een vaste trainingsdosis helemaal geen baat ondervinden en andere patiënten 'overtraind' worden. Daarom is het ontwikkelen van op maat gemaakte trainingsprogramma's van cruciaal belang. Onderzoek naar 'low-responders' versus 'high-responders' kan verder ook mechanistisch inzicht verschaffen in de gunstige effecten van fysieke training. In dit opzicht is het onderzoeksgebeid van de epigenetica bijzonder interessant. MicroRNA zijn epigenetische regulatoren van tal van biologische processen en zijn stabiel te detecteren in het bloed, hetgeen hun waarde als biomerkers verhoogt. In dit project willen we nagaan welke microRNA geassocieerd zijn met inspanningscapaciteit en respons op fysieke training. Het doel is om een microRNA 'fingerprint' te ontwikkelen die in staat is om de aërobe fitheid van de patiënt te meten en om na te gaan of deze 'fingerprint' responders van non-responders kan onderscheiden. Op deze manier kan er gewerkt worden aan een effectiever gepersonaliseerd trainingsprogramma, om de efficiëntie van deze therapie te verhogen, maar ook om onnodige behandelingen te vermijden. De studie van microRNA disregulatie in responders versus non-responders zal ons ook inzicht verschaffen in de onderliggende mechanismen van fysieke training en identificatie van nieuwe therapeutische targets.Onderzoeker(s)
- Promotor: Van Craenenbroeck Emeline
- Mandaathouder: Van Medegael Laure
- Mandaathouder: Witvrouwen Isabel
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)
- Onderzoeksproject