Het doel van ons onderwijs is om toekomstige zorgverleners te laten kennismaken met en bewustzijn creëren rond de specifieke zorg voor de diverse groep voor mensen met een (verstandelijke) beperking. Ons onderwijs concentreert zich in de eerste plaats op toekomstige artsen en huisartsen, maar dit kan zich in de toekomst uitstrekken naar andere zorgberoepsopleidingen over de hele Associatie Universiteit en Hogescholen Antwerpen (AUHA). Ook zetten we in op navorming van zorgverleners op basis van specifieke noden in het veld.
De ICF (International Classification of Functioning, Disability and Health, 2001) van de WHO wordt als basis gebruikt om het functioneren van mensen in kaart te brengen. Vroeger werd een handicap vooral gezien als een lichamelijke stoornis. Nu primeert een sociale kijk: een handicap is eigenlijk de barrière die de samenleving opwerpt waardoor iemand niet als volwaardig medeburger kan participeren. In vergelijking met vroegere definities, ligt nu veel meer het accent op gezondheid, inclusief de beperkingen maar ook eventuele positieve aspecten. In de nieuwe terminologie spreken we niet meer van "gehandicapten", maar van "mensen met een beperking".
Deze perspectiefverandering gaat gepaard met een aantal accentverschuivingen, die als volgt zijn samen te vatten:
- nadruk op participatie aan de samenleving (gelijke kansen & inclusie): naast de studie van de lichamelijke ( ook neurologische) belemmeringen is het minstens even belangrijk te bestuderen welke hinderpalen er in de samenleving bestaan die participatie belemmeren en hoe deze kunnen veranderd worden.
- nadruk op de persoon i.p.v. defecten: een persoon is meer dan zijn ziekte of handicap; de persoon als uitgangspunt
- een biopsychosociaal model van gezondheid
- een salutogene kijk op functioneren: wat maakt dat iemand wel kan functioneren ondanks lichamelijke beperkingen