Philippe Vanhoof is assistent-docent en onderzoeksassistent Vertaalwetenschappen aan de vakgroep Frans van het Departement Vertalers en Tolken van de Universiteit Antwerpen en lid van de onderzoeksgroep TricS (Translation, Interpreting and Intercultural Studies). Zijn onderzoek raakt aan pornografische literatuur in vertaling, (transgressieve) vertaalstylistiek, vertaalfilosofie en kritische (vertaal)theorie, complexiteitsdenken en de ideologische, vertaalkundige en transculturele dimensies van intellectuele en seksuele geschiedenis. Af en toe vertaalt hij proza en poëzie uit het Frans, Engels en Russisch – meestal voor zijn plezier.

Met A paixão segundo G.H. (1964) onderzoekt de in Oekraïne geboren Braziliaanse schrijfster Clarice Lispector de betekenis van het leven in zijn puurste vorm: een schijnbaar alledaagse gebeurtenis verstoort het normale verloop van het dagelijks leven en veroorzaakt een verwoestende existentiële omwenteling. Nadat ze een kakkerlak heeft gedood in de extreem nette kamer van haar dienstmeisje, stort kunstenaar G. H. zich in een existentiële crisis, die Lispector vertaalt in een stroom van bewustzijn over taal, leven en geloof. Door middel van mystieke elementen wordt de lezer geconfronteerd met de verstoorde relatie tussen taal, betekenis en intense emotie. In hoeverre geeft taal betekenis aan ons leven? Kunnen alle emoties in taal worden uitgedrukt? Is taal eerder een kooi voor het denken? De Engelse vertaling door de Amerikaanse dichter Idra Novey, The Passion According to G.H. (2012), bevat een korte noot van de vertaler, waarin Novey enkele vertaalkeuzes toelicht. Zoals Clarice Lispector aan het begin van haar boek zegt: “Dit boek is als elk ander boek. Maar ik zou blij zijn als het alleen gelezen zou worden door mensen wier ziel al gevormd is.”

Paavo Van der Eecken is doctoraatsstudent literatuur en digitale geesteswetenschappen aan de Universiteit Gent en de Universiteit Antwerpen. In zijn proefschrift bestudeert hij historische geïllustreerde kinderliteratuur.

“Verdergaan is een concept voor domme mensen, want ieder verstandig mens weet dat rouw een langdurig proces is.”

In deze sessie van het ReadMe-initiatief halen we inspiratie uit Grief is the Thing with Feathers. Daarbij benaderen we deze sessie zoals we rouwen zouden benaderen: we weigeren het proces te versnellen of te vertragen en onthouden ons van pogingen om het te ‘repareren’. In plaats daarvan creëren we een veilige omgeving om te praten over de steeds veranderende aard van verdriet en de literaire vormen die het kan aannemen. We zullen zien hoe verdriet een kraai kan zijn, maar ook hoe het zoveel meer kan zijn dan dat.

Sanne Hermans is doctoraatsstudente aan het Centrum voor Stadsgeschiedenis van de Universiteit Antwerpen. Ze zit momenteel in het laatste jaar van haar onderzoek naar toekomstdenken en -handelen in de vroegmoderne periode. Naast geschiedenis heeft ze een bachelor- en masterdiploma in Nederlandse taal- en cultuurwetenschappen van de universiteiten van Groningen en Amsterdam. Tijdens haar bachelorstudie ontwikkelde ze leeswijzers voor Stichting Senia, waarbij ze leesgidsen maakte voor boekenclubs in heel Nederland. Ze werkte ook als uitgeefassistent bij Uitgeverij Verloren, gespecialiseerd in Nederlandse geschiedenis.

De naoorlogse roman Nooit meer slapen (1966) van W.F. Hermans wordt algemeen beschouwd als een meesterwerk van de Nederlandse literatuur. Het volgt Alfred Issendorf, een jonge geoloog, op een expeditie door de afgelegen wildernis van Noord-Noorwegen, terwijl hij probeert een wetenschappelijke theorie te bewijzen en academische erkenning te krijgen. Maar naarmate de reis steeds zwaarder wordt, wordt Alfred niet alleen geconfronteerd met het ruige landschap, maar ook met zijn angsten en onzekerheden, waardoor de expeditie verandert in een existentiële beproeving. De roman werd in 1966 bekroond met de Vijverbergprijs, maar Hermans weigerde deze in ontvangst te nemen. Nooit meer slapen is inmiddels vertaald in het Noors, Zweeds, Duits, Spaans en Engels.

Is een kever het ultieme horrorfiguur, nog enger dan een vampier? In 1897 dachten Victoriaanse lezers dat zeker. The Beetle is een bizarre en intrigerende roman met een vreemd uitgangspunt: de hoofdpersonen worden achtervolgd door een bovennatuurlijk wezen dat kan veranderen in een kever. Richard Marsh's The Beetle is nu een wat obscure gotische roman, maar toen het uitkwam, verkocht het zelfs beter dan Bram Stoker's Dracula. Als extreem populaire horrorroman verkent het de angsten en zorgen van de Victorianen rond gender, seksualiteit en imperialisme. In deze boekenclub wil ik The Beetle bekijken door een hedendaagse lens, om te zien of de roman vandaag de dag nog steeds standhoudt. Vinden we de kever nog steeds eng?

Hallo, ik ben Lore en ik ben geïntrigeerd door alle populaire en pulpachtige boeken, van romantiek tot fantasy. Ik ben ervan overtuigd dat we meer ‘slechte’ boeken moeten lezen, omdat ze niet alleen onze kijk op literatuur, maar ook op de wereld zelf verbreden. Ik ben doctoraatsstudent aan de Universiteit Antwerpen, waar ik me specialiseer in jeugdliteratuur en hervertellingen van sprookjes. Overdag lees ik over transformerende adolescenten en hedendaagse beesten, dus ik vind het erg spannend om samen met jullie naar een vreemd Victoriaans monster te kijken!

Camille Bortier is promovenda in de Franse literatuur. Voor een van de hoofdstukken van haar proefschrift onderzoekt ze, door middel van creatief schrijven, de briefwisseling die mogelijk heeft plaatsgevonden tussen Simone de Beauvoir en Marguerite Duras. Voor deze sessie van de ReadMe-boekenclub stelt ze voor om The Woman Destroyed van De Beauvoir te bespreken, een boek dat de laatste tijd weer aanzienlijk aan populariteit heeft gewonnen. Het boek, dat voor het eerst werd gepubliceerd in 1967, bestaat uit drie korte verhalen die elk een portret van een andere vrouw schetsen.

In Autobiography of Red: A Novel in Verse (1998) herschrijft de Canadese dichteres en klassieke filologe Anne Carson de Griekse mythe van Geryon en de tiende taak van Herakles in moderne tijd. Het verhaal van Steischoros over Herakles die het roodgevleugelde monster Geryon verslaat, wordt omgevormd tot een episch lang gedicht in vrije verzen over verlangen en een schadelijke jonge liefdesaffaire tussen de gevoelige tiener Geryon en de harde Herakles. Carsons genreoverschrijdende poëzie en drieste wetenschap zijn anders dan alles wat je eerder hebt gelezen, terwijl ze de eeuwenoude thema's van liefde en menselijk falen behandelt.

Megan Briggs is een voormalig Fulbright English Teaching Assistant aan de Universiteit van Antwerpen en volgt nu een masteropleiding Culturele Studies aan de KU Leuven. Ze komt uit de VS en studeerde eerder Etniciteit, Ras & Migratie aan de Yale University.

Maureen Hosay is doctoraatsonderzoeker in literatuur- en vertaalwetenschappen aan de Universiteit Antwerpen en de Universiteit Gent. Haar proefschrift gaat over de vertaling van multimodale kinderliteratuur. Ze is een hobbyverzamelaar en een fervent lezer van mysterie-romans en hedendaagse fictie, en heeft een zwak voor experimentele literatuur.

Filmprofessor en podcaster Bodie Kane dacht dat haar kostschooljaren en de moord op haar kamergenote definitief achter haar lagen. Totdat ze wordt uitgenodigd om terug te keren naar de Granby-school om een cursus te geven, en de aantrekkingskracht van het mysterie te groot wordt om te weerstaan. De zaak is misschien afgesloten, maar Bodie wordt steeds achterdochtiger naarmate ze het bewijsmateriaal bekijkt. Zou dit verhaal een ander einde kunnen hebben? Is ze bereid om te doen wat nodig is om daar achter te komen?

I Have Some Questions for You is een true crime-roman die de kloof verkent tussen de soms schaamteloze fascinatie van het publiek voor true crime en de werkelijke, verstrekkende gevolgen van een moord voor een gemeenschap. Als je houdt van Eliza Clarks Penance, Jessica Knolls Bright Young Women of Girl in Snow van Danya Kukafka, of als je in het algemeen geïnteresseerd bent in true crime, dan is I Have Some Questions for You misschien wel je volgende boek.

Nooshin Asadi is doctoraatsstudente aan de Universiteit Antwerpen, waar ze werkt aan de ontwikkeling van digitale tools voor literair onderzoek. Ze leest graag boeken, als ze haar niet opgedragen zijn.

Austerlitz, de laatste en bekendste roman van de Duitse auteur W. G. Sebald, is net als het grootste deel van zijn oeuvre niet in een traditionele categorie onder te brengen. Het is een roman die zich voordoet als een biografie, vol met eclectische foto's die – vaker wel dan niet – bewust niet horen bij wat er wordt beschreven. Het boek is een meesterlijke mix van feit en fictie en begint op het Centraal Station van Antwerpen. Het neemt de lezer mee op een melancholische reis door Europa en door de half vergeten herinneringen van een man die op zoek is naar zijn verleden.