Onderzoek Diana Arbaiza

Abstract

In de laatste jaren, is migratie een van de bepalende kenmerken en bekommernissen van de Europese samenleving geworden, evenals een prominent literair thema. In de jaren 70 en 80 kende Spanje een golf van Marokkaanse migratie, die een hoogtepunt bereikte aan het begin van de jaren 90. Het beeld van Marokkaanse immigranten was gewoonlijk negatief in de Spaanse media en literatuur omdat het beïnvloed werd door een lange geschiedenis van spanningen tussen beide landen. Deze gaat terug tot al-Andalus, de Spaans-Marokkaanse oorlog, en het Spaanse protectoraat in Marokko. De afgelopen jaren, echter, was er de opkomst van Marokkaanse immigrantenschrijvers die een genuanceerdere voorstelling van de figuur van de immigrant en van zijn ervaring met migratie weergeven. De meeste van deze schrijvers behoren tot wat sociologen generatie 1.5 noemen: de generatie die destijds als kind samen met hun ouders het migratieproces heeft ervaren. Dit project zal onderzoeken hoe deze schrijvers de ervaring van generatie 1.5 voostellen in hun werk. Specifieker zal het onderzoek nagaan hoe deze schrijvers omgaan met hun meertalige omgeving, hoe ze zich de verschillende genres en orale tradities van beide landen toe-eigenen en hoe ze de intergenerationele dynamiek van migratie en de impact ervan op identiteitsvorming weergeven. Dit interdisciplinaire onderzoek zal bovendien trachten de relevantie van het sociologische concept van generatie 1.5 binnen het vakgebied van de literatuurwetenschap te peilen.

Onderzoeker(s)

• Promotor: Arbaiza Diana

Onderzoeksgroep(en)

• Antwerp Centre for Digital humanities and literary Criticism (ACDC)

Project type(s)

• Onderzoeksproject

Abstract

In de jaren '20 en '30 van de vorige eeuw nam de culturele activiteit in Spanje een hoge vlucht. De recente politieke ontwikkelingen maakten dat vrouwen hun horizon verruimden, wat een vruchtbare bodem bleek voor vrouwelijke literaire productie. Het was vooral op het gebied van de triviaalliteratuur dat vrouwelijke auteurs uitblonken. Veel van deze schrijfsters waren activisten, die tot de radicaal-linkse partijen behoorden. Dit project onderzoekt het genre en de anarcho-feministische inhoud van de populaire novelles in La Novela Ideal (1925-1938), een collectie gepubliceerd door het anarchistische tijdschrift La Revista Blanca. Door hun classificatie als romantische fictie werden deze novelles vaak door academici verwaarloosd. Dit project zal echter hun belang benadrukken voor een beter begrip van het onderlinge verband tussen anarchistisch en feministisch denken en de kneedbaarheid van het romantische genre. Met behulp van geavanceerde machine learning technieken, zal ik aantonen hoe deze novelles debatten op gang brachten die veel later in de 20ste en zelfs in de 21ste eeuw opnieuw opdoken. Dit project levert daarom een belangrijke bijdrage aan het hedendaagse feministische denken en de actuele debatten binnen genderstudies.

Onderzoeker(s)

• Promotor: Arbaiza Diana
• Mandaathouder: De Clerck Emma

Onderzoeksgroep(en)

• Antwerp Centre for Digital humanities and literary Criticism (ACDC)

Project type(s)

• Onderzoeksproject

Abstract

Dit onderzoek introduceert een kritische benadering van "raciale passing" en zijn medeplichtigheid aan de beeldproductie. In de sociologie is "passeren" het vermogen van een persoon om te worden beschouwd als een lid van een identiteitsgroep die verschilt van de eigen raciale identiteit, etniciteit, sociale klasse, geslacht of seksuele geaardheid. Iemand die voor blank kan passeren, wordt sociaal aangeduid als één raciale constructie, maar speelt op een performatieve manier witheid uit. Mijn onderzoeksvoorstel komt voort uit een persoonlijke ervaring van rassenvernietiging. Toen ik eind twintig was, leerde ik dat mijn moeder in 1984 wettelijk werd heringedeeld als blanke in de apartheid Zuid-Afrika. Ze slaagde als blanke, of "play white" (in de Zuid-Afrikaanse volksmond) heel mijn jeugd. Door dit besef, samen met een reflectie op mijn beeldpraktijk, begin ik aan een onderzoek naar het passeren, de belichaming, de zelfpresentatie en de esthetische drempels van de identiteit. De huidige publieke debatten over de koloniale geschiedenis van veel Europese landen, hun materiële en structurele erfenis, laten zien dat er geen beter moment is om dit te problematiseren door een dekoloniale onderzoek op de beeldcultuur aan te moedigen. Door middel van een hypothetisch onderzoek wil ik deze discussie verder uitbreiden naar de vraag hoe het kolonialisme wordt belichaamd in zijn onderwerpen en beelden?

Onderzoeker(s)

• Promotor: Arbaiza Diana

Onderzoeksgroep(en)

• Antwerp Centre for Digital humanities and literary Criticism (ACDC)

Project type(s)

• Onderzoeksproject

Abstract

De studie van Spaanse koloniale teksten is doorgaans beperkt tot de Latijnsamerikaanse context en wordt gestuurd door de nadruk op de verschilpunten in de Spaanse kolonisatie methoden en discoursten opzichte van andere Europese experimenten .Het onderscheidende karakter van het Spaanse imperialisme werd algemeen beargumenteerd als een gevolg van praktijken van rassenvermenging en zijn uiteenlopende historische traject. De belangrijkste doelstelling van deze studie is een theoretische benadering uittekenen voor het Spaanse koloniale discoursover de Filipijnen tijdens de laatste jaren van Spaanse heerschappij, met name het laatste derde deel van de 19e eeuw. Terwijl andere koloniale grootheden op hun hoogtepunt waren in Azië, deden er zich belangrijke verschuivingen voor binnen de Spaans koloniale administratie, en tegelijkertijd werd er door de intellectuelen enorm veel geschreven over de aard van het Spaanse kolonialisme en de toekomst ervan in Azië. Dit project analyseert de literaire representatie van de Filipijnse eilanden in tien weinig gekende verhalen en artikelen van acht Spaanse schrijvens die gereisd en gewoond hebben op de Filipijnen. Deze literaire artikelen en kortverhalen hadden als doel om meer kennis te verwerven in Spanje over deze verre kolonie, wat in de lijn ligt van andere politieke initiatieven van de Spaanse regering in die tijd. De combinatie van al deze administratieve, economische, en sociale acties had twee gemeenschappelijke doelen: het versterken van de relaties tussen de metropolis en de kolonie om zo de Spaanse controle over het gebied te versterken en een eventuele revolutie van de lokale bevolking te voorkomen - zoals dit al was gebeurd in de Latijnsamerikaanse kolonies. Iin hun werk, presenteerden de auteurs dan ook hun eigen ervaringen en overwegingen van de eilanden maar schetsten ook een beeld van het grondgebied dat paste in de Spaanse koloniale belangen. Het onderzoek is gebaseerd op een postkoloniale benadering, voortbouwend op verschillende analyses van Europese koloniale discours over andere gekoloniseerde gebieden - vooral het Engelse en Spaanse discours over Afrika en Amerika. Deze studie onderzoekt zowel de representatie van de Filipijnse koloniale onderdanen als de Spaanse kolonisatoren. Ze zal in verschillende delen worden gestructureerd op basis van de belangrijkste onderwerpen die in de teksten worden beschreven: de invloed van het milieu, tradities en praktijken, genderkwesties - representaties van mannelijkheid en vrouwelijkheid-, onderwijs op de eilanden en de rol van de Spaanse kerk. Door de analyse van deze onderwerpen wordt er niet alleen getracht een een holistisch maar ook een gedetailleerd beeld te geven van het Spaanse koloniale discours over de Filipijnen, maar wil ook aantonen dat het nauw verbonden is met de politieke en economische hervormingen die in deze periode zijn doorgevoerd. Ten slotte probeert dit onderzoek ook deze weinig gekende geschriften in het daglicht te stellen,Ze zijn vaak onopgemerkt gebleven door de critici, ondanks hun testimoniale,, sociale en literaire waarde. De studie van het Spaanse koloniale discours over de Filippijnen in deze werken zal een beter begrip geven van de relaties tussen de twee naties, in hun gemeenschappelijke koloniale verleden en zelfs in de komende jaren.

Onderzoeker(s)

• Promotor: Arbaiza Diana
• Mandaathouder: Guillén Arnáiz Cristina

Onderzoeksgroep(en)

• Antwerp Centre for Digital humanities and literary Criticism (ACDC)

Project type(s)

• Onderzoeksproject

Abstract

Mijn onderzoeksproject heeft tot doel hybride publicaties en vormen te creëren die vergeten geschiedenissen bloot kunnen leggen rond kunstenaarsboeken, door middel van een kritische ontwerpaanpak met een belangrijke rol voor feministische tools. Ik volg de ontwikkeling van het kunstenaarsboek als discipline in Westerse landen van de jaren 60 tot aan aan nu, en werk aan een reeks hybride publicaties (papier, digitaal, ruimtelijk, oraal) die een serie van artefacten en narratieven opnieuw kunnen activeren en verspreiden. Het doel van het onderzoeksproject is onvertelde verhalen zichtbaar te maken en relaties te activeren tussen narratieven en initiatieven uit heden en verleden. Ik stel de vraag: hoe deze verhalen te vertellen? Rond individuele figuren, groepen mensen, objecten? En hoe vul je de lege plekken in – hoe integreer je wat verdwenen is? Hoe zijn deze verhalen te archiveren en over te brengen? Hoe verplaats je de traditionele focus van de monografie naar het collectief, van boeken naar efemera? De artistieke context van dit onderzoek is die van kunstenaarsboeken en artistieke publicaties. De theoretische context is kunstgeschiedenis, en meer specifiek de geschiedenis van kunstenaarsboeken, evenals gender- en postkoloniale studies. De politieke context is die van activisten die de omgang met kennis en geschiedenis kritisch bevragen (de-patriarchising en de-colonialising). De onderzoeksmethodologie is gebouwd op kritische, op onderzoek gebaseerde ontwerpmethoden. Binnen het project is een belangrijke rol weggelegd voor intersectionele feministische (ontwerp-)tools, met aandacht naar wie voor wie spreekt, met als doel een balans te vinden tussen het spreken voor, en het laten spreken van, de primaire bron.

Onderzoeker(s)

• Promotor: Arbaiza Diana

Onderzoeksgroep(en)

• Antwerp Centre for Digital humanities and literary Criticism (ACDC)

Project type(s)

• Onderzoeksproject

Abstract

Dit doctoraatsproject onderzoekt de representaties van ras en geslacht in een geselecteerd corpus van Spaanse literaire werken over de Filippijnen en Equatoriaal-Guinea. Deze werken werden geschreven tijdens de vroege jaren van Franco-regime (1939-1959). In deze periode was Equatoriaal Guinea nog steeds een Spaans territorium, terwijl de Filippijnen, niet langer een Spaanse kolonie, het voorwerp van een imperialistische nostalgie in Spanje was. Recent onderzoek heeft het bestaan van een koloniaal bewustzijn onderzocht in de moderne literatuur van Spanje, hoewel imperialistische dromen tijdens Franco-dictatuur vooral doordringend waren. In die tijd werd het idee van het oude Spaanse Rijk een centraal symbool van het Spaanse nationalisme en het idee trok verschillende groepen met expansionistische ambities aan. De doctoraatsbursaal zal een proefschrijft schrijven onder leiding van een promotor en co-promotor die een groter onderzoek doen over de Spaanse literaire productie over de Filippijnen en Equatoriaal Guinee van de late 19e eeuw tot de onafhankelijkheid van Equatoriaal Guinea in 1968. Studies over de kruispunten tussen de Spaanse (post) koloniale identiteit en de Spaanse culturele productie hebben zich geconcentreerd op het portret van Latijns-Amerika, terwijl de studie van Spaanse literaire over voormalige kolonies in Azië en Afrika nog beperkt zijn. Vergelijkende benaderingen tussen de Spaanse behandeling van de Filippijnen en Equatoriaal-Guinea zijn ook schaars, hoewel deze literaire representaties significante parallellen als perifere kolonies vertonen. Naast andere parallellen, zal dit onderzoek zich richten op de representaties van ras en geslacht, die in deze twee gebieden niet reageerden op het fenomeen van mestizaje dat in Latijns-Amerika werd ontwikkeld. Als onderdeel van haar analyse van raciale representatie zal dit proefschrift onderzoeken hoe het discours van La Hispanidad in deze literaire werken verscheen. La Hispanidad was een reactionaire ideologie tijdens het Francoïsme die werd gepresenteerd als een egalitaire spirituele gemeenschap bestaande uit de afgelopen en huidige Spaanse koloniale gebieden. Dit proefschrift onderzoekt spanningen, tegenstrijdigheden en retorische strategieën afgeleid van de discursieve co-existentie van La Hispanidad met de racialisatie van de koloniale ander. Voor zijn theoretisch kader zal dit proefschrift gebruik maken van tal van wetenschappelijke werken over gender, ras en nationalisme in het koloniale discours (Burbank and Cooper 2010, Gilroy 1993, McClintock 1995, Stoler and Cooper 1997; Wilder 2007). Het zal ook een beroep doen op de recente wetenschap scholarship (Fischer Tiné) die de relevantie heeft opgemerkt van het ondernemen van koloniale discursieve analyse vanuit het perspectief van affect- en emotietheorieën (Ahmed). De methode combineert een close en distant reading van representatie in teksten. De distant Reading zal gebeuren met digitale hulpmiddelen en het corpus zal worden gedigitaliseerd. Als een eerste stap zal de student een Topic modelling van het corpus uitvoeren, en vervolgens zal de student overgaan tot een close Reading analyse om de resultaten van de belangrijkste onderwerpen die tijdens de eerste stap zijn verkregen, uit te leggen.

Onderzoeker(s)

• Promotor: Arbaiza Diana
• Co-promotor: Ortuño Casanova María del Rocío
• Mandaathouder: Vivó Capdevila Emilio

Onderzoeksgroep(en)

• Antwerp Centre for Digital humanities and literary Criticism (ACDC)

Project type(s)

• Onderzoeksproject

Abstract

Vanaf de late jaren veertig kenden de Spaanse steden een snelle groei. De massale migratie van plattelandsbewoners resulteerde in de opkomst van achterbuurten en sloppenwijken aan de randen van de steden. Het Franco-regime was aanvankelijk vijandig tegenover stedelijke gebieden omdat deze als tegenstrijdig met de visie van het regime op de samenleving werden beschouwd. Dus, het regime probeerde dit fenomeen te bestrijden en ontwikkelde een reeks stadsplannen in een poging de stad te reguleren en te segregeren. Het stedelijk discours was echter complex in deze periode, en de regering faciliteerde en moedigde de bouw van massieve en uniforme appartementencomplexen, die het aanzien van de stad veranderden, ook aan. Het is daarom niet verwonderlijk dat de culturele productie in deze periode deze radicale transformaties niet negeerde. Gedurende de Franco-dictatuur stelden romanschrijvers en filmmakers aspecten van de nieuwe stad in vraag, vaak met behulp van nieuwe vormen en verhalende technieken zoals het neorealisme, science fiction, enz. Dit project heeft als doel het analyseren van de manieren waarop deze narratieven zich met de franquistische stad bezighielden. In dit werkstuk zal beargumenteerd worden dat literatuur en film niet alleen de veranderende stad weerspiegelden. Integendeel, romanschrijvers en filmmakers namen actief deel aan de creatie van het imaginaire rond de stad: ze namen het stedelijk discours van die tijd over, ondermijnden het en daagden het uit. Door zowel Madrid als Barcelona te bestuderen, zal er in dit project getracht worden een volledig beeld te geven van de culturele reacties op de grootschalige verstedelijking van Spanje tijdens de Franco-periode.

Onderzoeker(s)

• Promotor: Arbaiza Diana
• Mandaathouder: Yoeli-Rimmer Nettah

Onderzoeksgroep(en)

• Antwerp Centre for Digital humanities and literary Criticism (ACDC)

Project type(s)

• Onderzoeksproject

Abstract

Dit project richt zich op een literair netwerk dat actief was in Madrid in de decennia na de Spaanse oorlog. De groep, Ágora genaamd (1955-1973), beschikte over een uitgeverij, een literair tijdschrift en een poëzieprijs en organiseerde een wekelijkse soirée die enkele van de meest opmerkelijke dissidentenschrijvers en intellectuelen aantrok in het naoorlogse Spanje. Opmerkelijk is dat de groep werd geleid door een vrouw, Concha Lagos, in een periode waarin vrouwen over het algemeen werden uitgesloten van het openbare leven en werden gedegradeerd tot het vervullen van huishoudelijke taken. Na de burgeroorlog implementeerde Franco een beleid van autarchie en isolationisme. De cultuur van deze periode werd door geleerden vaak beschouwd als afgesneden van zowel Europa als de rest van de Spaanstalige wereld. Dit werkstuk probeert deze naar binnen gekeerde visie van naoorlogse literatuur te herzien door te tonen hoe de Ágora-cirkel erin slaagde een netwerk van schrijvers te creëren dat zich niet alleen doorheen Spanje, maar ook buiten de grenzen uitbreidde, en hierdoor Latijns-Amerikaanse, Amerikaanse, Europese en verbannen Spaans auteurs tot zijn kringen kon rekenen. Het doel van dit project is om de uitwisselingen van ideeën tussen deze schrijvers te recupereren en de rol van Ágora in het creëren van een ruimte voor dissidente literatuur en gedachten in het naoorlogse Spanje na te gaan. Meer specifiek zal er onderzocht worden hoe de cirkel schrijvers promootte die van officiële literaire kringen werden uitgesloten (vrouwen, dissidenten, etc.), en hoe de groep contacten legde met buitenlandse schrijvers die meehielpen aan de verspreiding van Ágora-auteurs in het buitenland en van wie de werken op hun beurt door Ágora in Spanje werden vertaald en gepubliceerd.

Onderzoeker(s)

• Promotor: Arbaiza Diana
• Mandaathouder: Navarrete Navarrete Maria Teresa

Onderzoeksgroep(en)

• Antwerp Centre for Digital humanities and literary Criticism (ACDC)

Project type(s)

• Onderzoeksproject