CLAIRE.

Vandaag is het gedichtendag

dus schrijf ik deze tekst,

gelukkig dat dit nog mag.

Want jullie knuffelen, met jullie spelen mag nog niet

en dat doet me veel verdriet.

Maar we dromen samen van een dag

dat dit wel zal kunnen, dat alles terug mag.

Dat we dat verdomde virus kunnen stoppen

en zonder masker mogen shoppen,

met onze kleinkinderen aan de hand

gaan wandelen door heel het land.

‘Wat doe je dan intussen’ ga je me vragen.

'Hoe vul jij die lange dagen

waarin je niet kan fluiten, niet kan rijden

als vrijwilliger met vrouwtjes van alle leeftijden,

niet naar ‘den Baarechoem’ kan gaan, niet naar theater

en je heel veel moet uitstellen tot … later ?'

Wel, ik ga binnenkort wandelen met een pop

zij heet CLAIRE , net een klein meisje met alles er aan en er op.

Ik wandel met haar in een buggy door de Mortselse straten.

We krijgen veel bekijks, men houdt ons in de gaten.

Want CLAIRE hangt vol met apparatuur

om heel veel te meten, heel nuttig, ik denk ook heel duur.

CLAIRE meet hoeveel vuil stof er is in onze buurt , in onze straten

en of we daar nog wel veilig kunnen ademen, kunnen praten.

En is er verschil tussen drukke en trage wegen?

Hoe maken wij het gezonder, hoe kunnen wij overleven?

Met CLAIRE gaan wandelen voelt niet aan als een job.

Het is een onderdeel van een studie , dat op stap gaan met een pop.

En zoals bij mijn andere taken als vrijwilliger moet ik geen geld,

het e-clairtje zal smaken, maar CLAIRE … blijft de grote held !

Dikke kus van ‘gekke opa’,

28 januari 2021 (gedichtendag).