De Chorographia van Sanderus. Een geschiedenis van Brabantse abdijen en kloosters.
Een belangrijk historisch werk, ook voor onze kennis over de priorij van Groenendaal, is de Chorographia sacra Brabantiae van Antonius Sanderus (Antoon Sanders) (1586-1664). Sanderus was een priester en theoloog, die zich voornamelijk met de geschiedschrijving van de Zuidelijke Nederlanden bezighield. De Chorographia bevat beschrijvingen en illustraties van Brabantse kloosters, die intussen verdwenen zijn of grondige veranderingen hebben ondergaan. Het eerste deel van de Chorographia verscheen in 1659 bij de Brusselse drukker Philip Vleugaert en bevatte 27 geïllustreerde beschrijvingen, waaronder die van het klooster van Groenendaal. Het tweede deel verscheen in 1663. In de achttiende eeuw was de Chorographia al uiterst zeldzaam; daarom drukte Christiaan van Lom in 1726 een volledig nieuwe uitgave.
De eerste drie afbeeldingen in de tentoonstelling hiernaast zijn afkomstig uit het eerste deel van de uitgave uit 1659, maar het ontwerp van dit panoramisch zicht op de priorij van Groenendaal werd reeds in 1649 getekend door Lucas Vorsterman Jr. De drie volgende afbeeldingen vinden we in de uitgave van 1726. De afbeeldingen 5 en 6 tonen ons het wapenschild van Groenendaal, waarop een pelikaan staat die haar jongen voedt. De voedende pelikaan is een bekend christelijk symbool. Volgens een oude legende pikt een pelikaan haar borst open om zo met haar bloed haar jongen te voeden. Dit beeld symboliseerde de ultieme zelfopoffering en werd door christenen geassocieerd met de offerdood van Christus, wiens bloed werd vergoten voor de redding van de mensheid. Bij het wapenschild hoort ook een devies: ‘similis factus sum pelicano solitudinis’ - ‘ik ben gelijk geworden aan een pelikaan der eenzaamheid'. Dit is een citaat dat teruggaat op psalm 102(101).