De gebedsprentjes zijn vooral recenter drukwerk. De grote meerderheid heeft een stukje stof van kledij of lijkgewaad aangehecht, met rode draad. Hoewel relieken maar verspreid en vereerd mochten worden wanneer de persoon in kwestie zalig of heilig verklaard was, zitten er veel prentjes tussen van mensen die nooit meer dan ‘Dienaar van God’ zijn geworden. Het gaat dan vaak om mensen die gestorven waren ‘in de geur van heiligheid’: waarvan de omgeving of lokale bevolking overtuigd was dat hij of zij een heilig leven geleid had. Deze prenten hadden dan ook meer de bedoeling een devotie te starten, dan een bestaande cultus gaande te houden of uit te breiden. Veel ordes probeerden op die manier een heilige te verkrijgen. Een heilige of zalige betekende immers aanzien en inkomsten voor hen, aangezien ze dan een handel in devotionalia en eventueel een bedevaartsoord konden opzetten. Er werd gehoopt dat gelovigen mirakels en gunsten zouden verkrijgen door tot de kandidaat-heilige te bidden, waardoor er een dossier aangemaakt kon worden en de weg naar heiligheid begon. De prentjes vragen dan ook vaak expliciet om verkregen gunsten te melden.
Voor gelovigen waren vele van deze mensen veel concreter en nabijer dan een martelaarheilige uit de tweede eeuw of een heilige maagd uit een ver land. Soms waren het mensen die ze gekend hadden; vaak ging het om lokale mensen of mensen die in dezelfde omstandigheden geleefd hadden. Soldaten, arbeidersmeisjes, plaatselijke priester-leraars: allemaal maken ze hun opwachting.
Uit de collectie
1. Een verzameling papieren envelopjes, gemakkelijk bij zich te dragen, die stukjes kleding, lijkdoek of grafstof van heiligen en zaligen bevatten. Hier gaat het om stof uit het graf van Sint-Franciscus, een stukje van een doek die het lichaam van Sint-Franciscus Xaverius aangeraakt heeft, een stukje van een doek die om de botten van de Zalige Jan van Ruusbroec gewikkeld was, en een stukje van de kledij van Adolphe Petit. Die laatste werd na zijn dood vereerd door een groep gelovigen die hem gekend hadden; de devotie is echter nooit gegroeid en Petit werd nooit zaligverklaard.
2. Een klein vaantje dat opgehangen kan worden, met een afbeelding van de heilige Domenico Savio. Hij was een leerling van de heilige Johannes Bosco, die op jonge leeftijd stierf aan tuberculose. Hij beschermt o.a. koorzangers.
3. Het lijkt een beetje op een boekenlegger, dit kaartje met een stukje kleding van de Zalige Valentinus Pacquay. Het 'Heilig Paterke van Hasselt' is nog steeds populair in de volksdevotie.
4. Dit kaartje van Johannes Bosco met een briefje toont hoe mensen zo'n kaartjes als geschenk gaven. Het kaartje, met een stofreliek dat volgens het briefje van Domenico Savio is, werd aan een pater gegeven.
5. Wat overblijft van dit papieren envelopje dat ooit een stukje stof bevatte waarin de botten van Sint-Macharius lagen. Het opschrift vermeldt dat de kist eerst op 15 mei 1767 geopend werd, en nog eens op 30 mei in de kerk. Het toont dat, hoewel de meeste exemplaren in de collectie uit de negentiende en twintigste eeuw stammen, deze manier van persoonlijke verering verre van nieuw is.
6. Dit was mogelijk een boekenlegger, met een foto van de Zalige Edward Poppe en een inspirerende quote uit zijn werk. Het laat de gelovige toe inspiratie voor zijn geloof bij zich te dragen. De kalligrafie en geschilderde versiering doen vermoeden dat dit handgemaakt is.
7. Dit reliekje van de Zalige Anna van Sint-Bartholomeus komt met een authenticiteitsverklaring: eerder uitzonderlijk voor dit soort kleinoden. Het kleine boekje bevat twee afbeeldingen van de zalige en enkele draden van haar kleding.
8. De hier afgebeelde heilige Maria Goretti is patrones van jonge meisjes en slachtoffers van seksueel geweld. Haar nogal gruwelijke levenseinde na een mislukte verkrachting staat in sterk contrast met de dromerige pastelkleuren die hier gebruikt zijn. Het was halfweg vorige eeuw typisch voor Italiaanse gebedsprentjes om deze kitscherige stijl te gebruiken. Het bijgevoegde reliek is een stukje van haar kleding.
9. William Doyle was een Jezuïet, priester en soldaat. Hij stierf tijdens een gasaanval in de Eerste Wereldoorlog. Hij werd vrij populair in de volksdevotie, maar werd nooit zalig of heilig verklaard.
10. De Zalige Margaretha Sinclair was erg populair in de volksdevotie. In de jaren 1950 bestond er zelfs een driemaandelijks tijdschrift aan haar gewijd in Nederland. Mensen zagen haar als benaderbaar, herkenbaar: een gewoon meisje van dezelfde achtergrond als zijzelf, dat zich onderscheidde in haar geloof.
11. Dit prentje met de nu ongebruikelijke afbeelding van een jonge pater Damiaan bevat een gebed specifiek voor zijn zaligverklaring. Het bevat een stukje van de amict, een liturgisch kledingstuk, die hij droeg tijdens vieringen op Molokai.
12. De Zalige Miguel Pro was een Mexicaanse priester die geëxecuteerd werd onder de zeer antiklerikale en antikatholieke president Calles. Foto's van zijn executie verschenen in de kranten en nadien op gebedsprentjes als deze. Het bewijs van zijn martelaarschap leidde tot een grote devotie rond hem in Mexico.
13. Deze postkaar uit 1932 bevat een stukje van een doek die de voeten, hand en het hoofd van Sint-Franciscus Xaverius aangeraakt heeft. De voorkant laat foto's van zijn lichaam en de aangeraakte ledematen zien, de achterkant bevat gebeden en een verklaring van authenticiteit.
14. De Zalige Daniel Brottier is opnieuw iemand die dicht bij de mensen stond en in wie zij hun eigen ervaringen en problemen konden herkennen. Hij had gediend in de Eerste Wereldoorlog , was leraar en missionaris geweest, en wijdde zijn leven later aan wezen.
15. Deze laatste kaart is ook handgemaakt. Het opschrift vermeldt dat de stofjes die het kruis vormen kledingfragmenten zijn van de zalige paus Pius IX, met een portret van de man. Het is niet helemaal duidelijk of 'Rome, 22 Juillet 1877' slaat op de datum waarop de stof verkregen was, of waarop de kaart gemaakt werd.