De reliekencollectie van het Ruusbroecgenootschap bevat meer dan 400 objecten die verschillende vormen van (private) reliekendevotie laten zien, gespreid over drie eeuwen vervaardigd zijn en afkomstig zijn uit verschillende bevolkingslagen. Er is veel interessant materiaal voor onderzoekers die werken rond geleefd geloof, de materiële aspecten van het katholicisme in de Lage Landen, of de productie van religieuze kunst en kitsch tussen de 17de en de 20ste eeuw. Naar de rol van relieken in persoonlijke devotie en geloofsbeleving in België en Nederland is, buiten het werk van Evelyne Verheggen, nog niet zo veel onderzoek gedaan. Vanuit de erfgoedhoek zijn al enkele plaatselijke devoties beschreven, maar ook daar is nog veel potentieel. Er zijn nochtans gemakkelijk interessante pistes te vinden. Eén insteek zou kunnen zijn om plaatsgebonden devotie onder de loep te nemen, hoe mensen met lokale heiligen en reliekenverering omgingen. Een andere mogelijke insteek is ritualisering in privédevotie: hoe gebruikten mensen deze voorwerpen? Welke rol speelden relieken in het materiële christendom? Ook de praktische kanten van devotie in de Lage Landen kunnen onderzocht worden aan de hand van deze collectie: welke heiligen waren populair in deze regio? Waar zochten mensen bijstand voor? Hoe dun is de grens tussen geloof en bijgeloof bij aanraakrelieken, en hoe dachten gelovigen daar over?
Uiteraard zijn er beperkingen. Zo weten we vaak niet waar de objecten vandaan komen. Ook zijn dit soort objecten van kwetsbaar materiaal gemaakt en en zijn ze vaak intensief gebruikt, met als gevolg dat heel veel verloren is gegaan en de representativiteit van het materiaal dat is overgeleverd moeilijk te bepalen is. Dit neemt zeker niet weg dat er, zoals hierboven aangegeven, heel wat interessante vragen kunnen worden onderzocht met wat er wel nog is. Hopelijk kan de collectie van het Ruusbroecgenootschap een bijdrage leveren aan het antwoord op deze vragen en zo onze kennis over relieken als element van persoonlijke devotie vergroten.